Ինչպե՞ս են ռեստորանները օգտագործում նեյրոմարքեթինգը, որպեսզի ազդեն ճաշատեսակների ընտրության վրա:

Ցանկացած ռեստորանի համար ամենակարևոր խնդիրներից մեկը հաջողված մենյու ստեղծելն է: Այս գործում պետք է պահել հավասարակշռություն հաճախորդների ներգրավման ու բավարարման և եկամուտ ունենալու անհրաժեշտության միջև: Հենց այս պատճառով է, որ մենյուի օպտիմալացման և այն իդեալական դարձնելու համար ծախսվում են մեծ գումարներ և ժամանակ:

Միջին հաշվով մարդիկ մենյուն դիտելու համար ծախսում են 109 վայկրկյան: Ռեստորանները գիտեն դրա մասին և իրենց մենյուն կազմում են այնպես, որ ոչ մի վայրկյանը իզուր չանցնի:

Ներկայիս ամենահայտնի ռեստորանները դիմում են նեյրոմարքեթինգային հնարքների՝ փորձելով համոզել հաճախորդներին պատվիրել որոշակի ուտեստներ, որոնք մեծ շահույթ են բերում: Շատերը գիտեն գինու քարտերի օգտագործման հնարքների մասին. ռեստորանները հաճախ դնում են այն գինին, որը բերում է ամենամեծ շահույթը, երկրորդը այն գինին, որը ամենաէժանն է: Հաշվարկը այն այցելուների համար է, ովքեր չեն ուզում ագահ թվալ, բայց ամեն դեպքում ցանկանում են խնայել:

Քննարկենք ռեստորանների կողմից նեյրոմարքեթինգի օգնությամբ հաճախորդների վրա ազդելու 6 տարբերակ:

1. Ճաշատեսակների տեղադրման կարգը:

Ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ ամենայն հավանականությամբ մարդիկ պատվիրում են ցուցակի սկզբում եղած ճաշատեսակները (այցելուների 35%-ը պատվիրում է առաջին ճաշատեսակը): Հետևաբար առավել եկամտաբեր ճաշատեսակները լինում են ցանկի սկզբում: Իսկ ոչ այդքան եկամտաբերները՝ ներքևի հատվածում կամ ցանկի վերջում: Սա կոչվում է «Հաջորդական Թվերի Ազդեցություն» (Serial Position Effect): 

2. Ընտրության պարադոքսը:

Ընտրության պարադոքսի (Paradox of Choice) էությունը այն է, որ չափազանց լայն ընտրության հնարավորությունը կարող է հանգեցնել ոչ բավարար որոշումների կայացման: Կարճ մենյուն ավելի շատ է հնարավորություն տալիս հաճախորդին համոզելու ընտրել թանկ ուտեստ:

3. Արժույթի նշանի վերացումը:

Սա համեմատաբար վերջերս առաջացած թրենդ է: Եթե դուք գնահատում եք ձեր սթեյքը 2500, այլ ոչ թե «2500 դրամ», ապա դա կթուլացնի փողի հետ կապված ասոցիացիաները և կկրճատի այսպես կոչված «վճարման ցավը» (Pain of Paying):

4. «Դեկորի»  ավելացում:

Գնային առումով հիմնական ուտեստներին մոտ, բայց ինչ-որ չափանիշներով նրանց զիջող, կամ պարզապես թանկ ուտեստ ավելացնելով, ռեստորանները ավելի գրավիչ են դարձնում մնացած կետերը:

Ստորև բերված ճաշացանկի առաջին մասում ներկայացված է «Թարմ պաստաներ» բաժնի ամենաթանկ, սակայն առավել անսովոր ու հետաքրքիր տարբերակը: Մյուս պաստաների մեծ մասը գնով մոտ են առաջինին, դրանք շահութաբեր տարբերակի համար ծառայում են որպես «դեկոր» (Decoy):

5. Էջի դասավորությունը:

Շատ ռեստորաններ ծանոթ են այնպիսի մեթոդի, ինչպիսին է «ոսկյա եռանկյունին» (Golden Triangle), օգտվողը առաջին հերթին նայում է մեջտեղի հատվածին, հետո վերին աջ անկյունին, և վերջում վերին ձախ անկյունին: Համապատասխանաբար պատրաստվում է մենյուն, որը վիզուալ հավելվում է սահմանագծերով և ստվերներով: Այդ ամենը արվում է անհրաժեշտ պահին ուշադրություն գրավելու համար:

6. Կրեատիվ նկարագրություններ:  

Ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ նկարագրության մեջ «մայրիկ», «տատիկ» բառերը ավելացնելը ավելի գրավիչ են դարձնում մենյուն:  Դա պայմանավորված է մետաֆորների ազդեցությամբ (Metaphor Efect). մենք հասկանում և ավելի լավ հիշում ենք մեր երևակայությունը ակտիվացնող տեքստերը: Ահա թե ինչու դուք կարող եք հանդիպել մենյուների, որտեղ կա «սիրելի տատիկի խնձորի կարկանդակ»: Նաև հաճախ հանդիպում են անիմաստ, բայց դրական ազդեցություն ունեցող ածականներ, օրինակ՝ «թարմ աղցան»: